PANSIN

Crisanta N. Cardeño-Reyes

Oktubre 1999

I

Ayaw ko ng ako ay tinatanggihan,

Sa bawat kong kahilingan ako ay pagbigyan.

Hindi ko ibig ang ano mang kabiguan,

At sa bawat tanong, kailangan ko ay kasagutan.

II

Sadya ngang ako ay nahingi ng pagtingin,

Puso ko ay naghihikahos sa damdamin.

Ang lahat-lahat ay kaya kong pag-ariin,

Ngunit hindi ang kakulangan ng pansin.

III

Diwa ko ay kinakapos sa pang-unawa,

Bunga ng pighating aking natamasa.

Ang kalupitan sa akin ay iniadya,

Sarili ay nalunod sa sariling luha.

IV

Ikalinga ninyo ang puso kong bigo,

Pinatigas ng kabiguang natamo.

Ang pagpansin sa hiling ko ay pag-amo,

Bawat kong daing sa inyo ay panunuyo.

V

Lambing ng puso ko ay inyong pansinin,

Upang maibalik ko yaring damdamin.

Puso ko ay lalambot kung hahaplusin,

Dahil ang damdamin ay madaling kausapin.

VI

Pansinin ang pusong uhaw sa pagsuyo,

Upang kapayapaan ay muling matamo.

Sa habag ninyo ako ay nagsusumamo,

Tulungan ninyo akong sarili ay itayo.