SA ILALIM NG DAGAT

Crisanta N. Cardeño-Reyes

Oktubre 1999

I

Sanhi ng pag-agos sa dalampasigan,

Tinahak ko ang daang walang patutunguhan.

Napadpad ako sa landas na hindi ko alam,

Ni sa panaginip ay hindi ko ito nasumpungan.

II

Hindi ako naligaw sa aking tinungo,

Natunton ko ang daang inilaan ng nagsugo.

Bawat gawin ko ay walang pagkabigo,

Kahit na ang kapalaran sa akin ay nagbiro.

III

Gaano man kalalim ang dagat kong sinisid,

Nakaahon ako at hindi na namanhid.

Ngunit nasugatan at nagkabahid,

Sapagkat sa dagat ay may nakapapatid.

IV

Sa ilalim ng dagat ay doon ako nasaktan,

Doon ay nadama ko kung paano yurakan.

Luha ko ay umagos at hindi napigilan,

Ganyan kasakit ang aking naranasan.

V

Hindi nabubura ang lahat ng lamat,

Ngunit naghihilom ang ano mang sugat.

Lumilinaw ang tubig sa dagat,

Ngunit hindi tumatabang pagiging maalat.

VI

Bawat sakit na aking narasan,

Katumbas nito ay isang kaligayahan.

Wagas na pag-ibig ang aking nakamtan,

Sapagkat natunton ko ang hindi ko inaasahan.